Hij heet Tenzin Norbu, maar niemand weet precies hoe oud hij is. Als kind heeft Tenzin geneesmiddelen ingenomen die een verschrikkelijk neveneffect hadden: hij werd doof.
Ik ontmoet hem tijdens een sessie waar hij de Tibetaanse gebarentaal komt leren. Ze vertellen me dat hij tanka’s schildert, religieuze afbeeldingen op een vaandel. In een flits moet ik denken aan het bericht dat ik vanochtend van de hoofdzetel in Brussel heb ontvangen.
Handicap International bestaat dit jaar 25 jaar en wil in dit kader het bekende symbool van de Blauwe Veter nog’s extra in de verf zetten. Daarom heeft HI onlangs niet alleen de artistieke wereld, maar ook de Belgische bevolking uitgenodigd om rond dit thema een eigen kunstwerk te creëren. Maar ook collega’s in de projectlanden wordt gevraagd om deel te nemen en indien mogelijk een artistieke creatie voor te stellen die werd gemaakt door iemand van het land waarin we werken.Ik zie het onmiddellijk voor me: een tanka van Tenzin, maar dit keer met blauwe veters bevestigd aan het houten kader. Enthousiast putten we ons uit in verklaringen, doorspekt met Tibetaanse en Chinese woorden, gebaren, mimiek, geschreven uitleg en zelfs tekeningen om Tenzin het hoe en waarom van deze actie uit te leggen. En om te vragen of hij speciaal voor ons een tanka zou kunnen schilderen.
Tenzin stemt in en gaat onmiddellijk aan de slag. Zijn werk is te bewonderen zijn temidden van al die andere creaties die reeds werden ingezonden werden.
