Filipijnen: nu optreden om handicaps te voorkomen

Henri Bonnin maakt deel uit van het eerste team dat door Handicap International naar de Filipijnen werd gestuurd om de mensen te helpen in de humanitaire crisis. Vanaf dag één hielp hij de medische diensten ter plaatse en ontwikkelde hij de strategische aanpak van de organisatie. Het voorkomen van blijvende handicaps is voor hem absolute prioriteit.

Henri Bonnin: "De meeste ziekenhuizen die langs het traject van de tyfoon liggen, werden beschadigd. Het merendeel van de gewonden die snel geïdentificeerd werd, moest geëvacueerd worden naar de ziekenhuizen van Cebu en Manilla. Maar anderen zijn ter plaatse gebleven. Een maand na de ramp zien we een toenemend aantal gewonden toestromen die niet verzorgd werden en die nu complicaties ondervinden. Die complicaties kunnen leiden tot amputaties of blijvende handicaps.

Dat is het geval bij deze 56-jarige man, Antony (zie foto). Hij is vader van 4 kinderen en woont op anderhalf uur van Tacloban. Hij is diabetespatiënt en zijn kwetsuur is zeer snel geïnfecteerd. Toen hij twaalf dagen na zijn verwonding in het ziekenhuis aankwam, was hij in levensgevaar. De dokters konden hem enkel redden door zijn linkerbeen ter hoogte van zijn dijbeen af te zetten. Momenteel is zijn toestand stabiel. We legden drukverbanden om hem voor te bereiden op een prothese. We gaven ook krukken. Zo blijft hij niet te lang liggen en behoudt hij zijn noodzakelijke spierspanning met het oog op de belangrijke revalidatie die hem te wachten staat. Een kinesitherapeut bezoekt hem regelmatig om hem oefeningen te laten doen en om zo te voorkomen dat de spieren en pezen van zijn geamputeerd been samentrekken. Dat zou namelijk zijn kansen om weer te kunnen lopen aanzienlijk verkleinen.

Mensen die ernstige kwetsuren hebben opgelopen, moeten onmiddellijk gerevalideerd worden. Er zijn mensen die door vallende bomen of muurpanelen verwond zijn aan de wervelkolom, of mensen die ernstige breuken hebben opgelopen ... Als die mensen niet de nodige zorg krijgen, lopen ze een groot risico op blijvende handicaps. Daarom hebben we de revalidatieafdeling van het openbaar ziekenhuis van Tacloban, dat bijna volledig verwoest werd door de tyfoon, heringericht.
We hebben krachtigere apparatuur om alle mensen die opgevolgd moeten worden, te identificeren en te begeleiden. Zowel gehospitaliseerde mensen, die zonder de nodige begeleiding bij hun genezing niet naar huis mogen terugkeren, als mensen die nog niet verzorgd konden worden omdat ze op fysiek of op sociaal vlak geïsoleerd zijn. Voor veel mensen is het 5 voor 12. Ook al staan de Filipijnen intussen minder in de belangstelling, toch hebben we nog veel werk voor de boeg.”