Goto main content

Het verhaal van de roeping van Yolande

Mijnen en andere wapens
Colombia
Voor Yolanda deel ging uitmaken van het team van Handicap International, had ze al flink wat werkervaring opgedaan in de regio Cartagena. In deze streek laaien gewapende conflicten tussen de guerilla, paramilitairen en het Colombiaans leger hoog op. De burgerbevolking is hier regelmatig het slachtoffer van. Ze werd aangeworven als coördinator van het project ‘mijnen’ in het Caraïbische deel van het land. Ze doet haar werk enorm graag. “Ik krijg de kans om met de gemeenschappen te werken, dat is voor mij het belangrijkste”, zegt ze. Haar taak is het opzetten van hulpstrategieën voor slachtoffers van landmijnen in de regio. Ze worden tijdens hun hele proces van psychologische en lichamelijke revalidatie begeleid.
 Yolande tussen twee van haar teamleden



Voor Yolanda deel ging uitmaken van het team van Handicap International, had ze al flink wat werkervaring opgedaan in de regio Cartagena. In deze streek laaien gewapende conflicten tussen de guerilla, paramilitairen en het Colombiaans leger hoog op. De burgerbevolking is hier regelmatig het slachtoffer van. Ze werd aangeworven als coördinator van het project ‘mijnen’ in het Caraïbische deel van het land. Ze doet haar werk enorm graag. “Ik krijg de kans om met de gemeenschappen te werken, dat is voor mij het belangrijkste”, zegt ze. Haar taak is het opzetten van hulpstrategieën voor slachtoffers van landmijnen in de regio. Ze worden tijdens hun hele proces van psychologische en lichamelijke revalidatie begeleid.

Er zijn twee soorten werkdagen voor haar: die op het bureau en die op het terrein. “Als ik op kantoor in Cartagena blijf, denk ik samen met mijn collega’s na over wat voor activiteiten we het best kunnen organiseren wanneer we naar het terrein gaan. Op die dagen contacteer ik ook de verschillende Colombiaanse instellingen om te kijken hoe ze met Handicap International kunnen samenwerken om de slachtoffers te helpen.” Maar het grootste deel van haar tijd is Yolanda op het terrein te vinden, als luisterend oor voor de mensen. Dat doet ze het liefste. “Want de sleutel tot het succes van projecten bestemd voor de gemeenschap is het contact met de mensen die we helpen en de manier waarop we met hen meeleven”, legt ze uit. Daarom gaat Yolanda regelmatig met haar team kinesitherapeuten en psychologen op pad om slachtoffers van landmijnen en hun familie te bezoeken.

Midden maart zal Handicap International zijn activiteiten uitbreiden naar Bucamaranga, in het oosten van het land. Deze regio werd zwaar getroffen door het gewapend conflict en er vallen steeds meer slachtoffers van landmijnen. Yolanda, die uit deze streek afkomstig is, werd geselecteerd om het nieuwe bureau te gaan leiden. Haar reactie ? “Ik ben heel enthousiast ! Op professioneel gebied ben ik blij dat ik het werk van Handicap International mee kan uitbreiden naar een zone waar de slachtoffers nog niet de nodige begeleiding krijgen. Concreet zal mijn werk niet zoveel veranderen. Het grote verschil zal zijn dat ik verantwoordelijk word voor het beheer van het kantoor en een compleet nieuw team. Op persoonlijk vlak kan ik terugkeren naar mijn geboortestad, dichtbij de familie en vrienden die daar zijn blijven wonen.” Deze promotie is welverdiend als je ziet wat Yolanda al allemaal heeft gedaan voor de slachtoffers. Stéphane Pétiaux, de programmadirecteur in Colombia, kan haar met een gerust hart de sleutels van het nieuwe kantoor overhandigen.
 

Meer over dit onderwerp

Élisabeth, dé link tussen de ontmijners van Handicap International en de lokale bevolking
© A. Sawadogo / HI
Mijnen en andere wapens

Élisabeth, dé link tussen de ontmijners van Handicap International en de lokale bevolking

Als verbindingsofficier met de gemeenschap is Elisabeth's rol essentieel om de veiligheid van de operaties te garanderen en het vertrouwen van de bevolking te winnen. Voor, tijdens en na het ontmijningsproces.

Gewond door een granaat, gevlucht naar Jordanië
© Saleh Aliwa - HI
Mijnen en andere wapens Revalidatie

Gewond door een granaat, gevlucht naar Jordanië

In 2012 raakte Omar gewond door een granaat, die afgevuurd werd door een tank, waardoor zijn been moest worden geamputeerd. Nadat hij met zijn familie uit Syrië was gevlucht, kreeg hij in Jordanië revalidatiezorg en een nieuwe prothese.

Informeren om bijkomende slachtoffers te voorkomen
© K.W Dalati / HI
Mijnen en andere wapens Preventie

Informeren om bijkomende slachtoffers te voorkomen

Net na de aardbeving startte een team van Handicap International met sensibiliseringssessies. Hoe jezelf beschermen tijdens en na een aardbeving, en dat in een land in oorlog?