Goto main content

Congo: in de bres voor kinderen met een handicap

Integratie
Democratische Republiek Congo

Alain werd geboren in de Democratische Republiek Congo. Nadat hij tussen 2008 en 2011 drie jaar bij Handicap International werkte als verantwoordelijke voor het project ‘inclusief onderwijs’, is Alain vandaag coördinator van Handicap International’s projecten in Congo. Hij blikt terug op zijn ervaring en op het werk dat de organisatie heeft verricht voor kinderen met een handicap.

foto van Alain Kikeni die voor handicap international in congo werkt

Alain werd geboren in de Democratische Republiek Congo. Nadat hij tussen 2008 en 2011 drie jaar bij Handicap International werkte als verantwoordelijke voor het project ‘inclusief onderwijs’, is Alain vandaag coördinator van Handicap International’s projecten in Congo. Hij blikt terug op zijn ervaring en op het werk dat de organisatie heeft verricht voor kinderen met een handicap.

In zijn eigen familie werd Alain voor het eerst geconfronteerd met problemen gelinkt aan een handicap: zijn zus leeft met een fysieke handicap sinds ze ziek werd en onvoldoende verzorging kreeg. «Ze heeft geen rolstoel of krukken nodig maar ze mankt lichtjes en alleen dat al, heeft de kijk van de gemeenschap tegenover haar veranderd», legt hij uit. «Ik stond versteld over de impact van die handicap op heel haar leven. Ze heeft niet de kans gekregen om een beroep te kiezen en is noodgedwongen naaister geworden.»

In 2008 besloot Alain om zich te engageren voor Handicap International. Hij wou de opvattingen over handicaps veranderen. Gedurende drie jaar had hij de leiding over het project van inclusief onderwijs, dat Handicap International in 2007 oprichtte in de provinciescholen van Kinshasa. Met dat project streeft de organisatie ernaar dat er in het onderwijssysteem positiever wordt omgegaan met kinderen.

«Schooldirecteurs, leraren, ouders van kinderen met een handicap, klasgenoten en ook kinderen met een handicap zelf moeten zich ervan bewust worden dat een handicap niets verandert aan de mogelijkheid om te kunnen studeren. Of de mogelijkheid om met anderen te spelen en zich te integreren in de gemeenschap. De leraren in de scholen waar we actief zijn, werden opgeleid om met kinderen met een handicap om te gaan. Het is onze rol om vervolgens de ouders van die kinderen te informeren over het bestaan van scholen waar kinderen zonder en met handicap naartoe kunnen. Kinderen zonder handicap worden op hun beurt gesensibiliseerd. Ze leren dat hun klasgenoten niet anders zijn dan zij en er ook geen reden is om ze uit te sluiten. Het doet deugd om te zien hoezeer die kinderen meegaan in de boodschap van Handicap International en hoe er wederzijdse hulp ontstaat tussen kinderen met en zonder handicap. Na school begeleiden ze hun klasgenootjes naar huis, nemen ‘s ochtends dezelfde weg en zijn als eerste bezorgd als er een gehandicapt kind niet komt opdagen.» vertelt Alain.

Tegelijk worden er werken uitgevoerd om de infrastructuur aan te passen aan de noden van de kinderen met een handicap (aanleg van hellingen, verlaging van de schoolbanken, inrichting van de toiletten …). Handicap International is er zich van bewust dat er een heel systeem is dat moet veranderen en werkt daarvoor samen met nationale instellingen en in het bijzonder met het ministerie van Onderwijs . «Op wetgevend vlak is al een grote stap gezet. Dankzij de gemeenschappelijke actie van Handicap International en UNESCO, erkent een wet die het onderwijs in de Democratische Republiek Congo reglementeert, dat kinderen met een handicap samen mogen studeren met andere kinderen.»

Drie jaar geleden werden de resultaten van het project voor inclusief onderwijs positief beoordeeld en mogen ze worden toegepast in nieuwe scholen. «Het gaf een ongelofelijke voldoening om de resultaten te zien in de twaalf nieuwe provinciescholen van Kinshasa. Mijn vader is leraar en hij heeft mij de passie meegegeven om met kinderen te werken. Vandaag ben ik fier om mee te werken aan de toegankelijkheid van het onderwijs en aan een school waar de kinderen leren om samen te leven, toleranter te zijn, opener te zijn … het is een fantastisch project.»
 

Meer over dit onderwerp

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom
© E. N’Sapu / HI
Noodhulp Revalidatie

De realiteit van een 18-Jarige in Noord-Kivu: leven met de gevolgen van een bom

Net als veel andere mensen in Noord-Kivu is Espoir slachtoffer van het conflict in de Democratische Republiek Congo. Na een bomaanval verloor hij zijn been en moest hij zijn stad ontvluchten. Dankzij zijn nieuwe prothese kan hij nu opnieuw dromen en werken aan zijn toekomst.

Stimulatietherapie voor ondervoedde kinderen in Oost-Congo
© E. N’Sapu / HI
Noodhulp Revalidatie

Stimulatietherapie voor ondervoedde kinderen in Oost-Congo

Het eeuwigdurende conflict in Oost-Congo heeft ook een impact op de ontwikkeling van kinderen in de regio. Via de nodige opvolging krijgen kinderen als Inaya een behoorlijk steuntje in de rug van Handicap International.

Noodhulp in Zuid-Libanon na oplaaiend geweld
© HI
Integratie Noodhulp Revalidatie

Noodhulp in Zuid-Libanon na oplaaiend geweld

Handicap International biedt ondersteuning aan ontheemde personen met een handicap en geeft trainingen rond psychologische ondersteuning en revalidatiehulp.