“De armoede valt niet te ontkennen. De ellende is compleet.”

De crisis in de provincie Kasaï in de Democratische Republiek Congo houdt al meer dan een jaar aan. Meer dan 2 miljoen mensen zijn erdoor getroffen en de situatie wordt er alleen maar erger op. Bakary Traoré coördineert de verschillende acties van Handicap International (HI) op het terrein. Hij legt de ernst van de situatie uit.

“In de loop van 2016 en 2017 sloegen tal van inwoners op de vlucht. Hun dorpen werden platgebrand door gewapende groeperingen tegen de achtergrond van het interne conflict dat in deze regio van de DRC woedt. Ze zijn alles kwijt: hun thuis, hun bezittingen, hun voedselvoorraad en hun werktuigen. Verscheidene ontheemden zijn nog steeds te bang om naar hun dorpen terug te keren wegens de onveilige situatie. Ze hebben dringend nood aan voedsel en medische verzorging. De armoede valt niet te ontkennen. De ellende is compleet.”

Voedselcrisis

“Er zijn slechts drie ngo’s actief in het gebied waar HI aanwezig is. De humanitaire hulp is dan ook ontoereikend. De prioriteit van de organisatie gaat momenteel uit naar de voedselbedeling en de hulp voor kwetsbare personen. Met de steun van Food For Peace bezorgen we levensmiddelen (maïsbloem, bonen, olie…) aan meer dan 8.500 gezinnen, of zo’n 51.000 personen. Hoewel de oogstperiode over een maand begint, is het duidelijk dat de bevolking lang niet voldoende te eten zal hebben. Volgens een schatting van het Wereldvoedselprogramma (WFP) dreigen ongeveer 205.000 personen onvoldoende eten te hebben in de twee gebieden waar HI een voedselbedelingsproject heeft lopen. Ondanks de aanwezigheid van ngo’s in deze gebieden, beschikt slechts 59 % van de mensen over voldoende voedsel.

Tekort aan geneesmiddelen

“De kwaliteit van de gezondheidszorg heeft eveneens een kritiek punt bereikt. HI werkt soms samen met ziekenhuizen waar er geen materiaal of geneesmiddelen meer zijn om kinderen te behandelen. De aanwezige artsen geven voorschriften, maar de geneesmiddelen zijn niet voorradig. Sommige patiënten hebben niet de middelen om naar het ziekenhuis te gaan en verzorgen zich met “zogenaamde” therapeutische geneesmiddelen, maar die volstaan in de meeste gevallen niet.

Vertrouwensband met de lokale bevolking

“Mijn taak bestaat er voornamelijk in om de acties van HI op het terrein af te stemmen op de omstandigheden en de noden van de bevolking. Wij houden ons ook bezig met revalidatie en bescherming. Verder brengen we de behoeften van de gezinnen – samen zo’n 51.000 personen – in kaart. Opdat de acties van HI werkelijk resultaat zouden opleveren, moeten we echter een vertrouwensband tot stand brengen met de bevolking. We zijn immers voor het eerst actief in deze kampen. Dankzij de participatieve methode van HI en ondanks de moeilijke situatie, begint de bevolking deel te nemen aan de door de organisatie aangeboden activiteiten. Hoewel deze missies gericht zijn op het lenigen van onmiddellijke noden, moeten we ook aan de toekomst denken van deze mensen die alles zijn verloren. We moeten hen begeleiden in een fase van economische herintegratie zodat ze hun leven kunnen heropbouwen.”

Een vergeten crisis

De Verenigde Naties omschrijven de crisis die de Democratische Republiek Congo (DRC) treft als een urgentie van Niveau 3. De drie andere landen op ditzelfde urgentieniveau zijn Jemen, Irak en Syrië. Het land telt bijna 4 miljoen inwoners die hun oorspronkelijke regio zijn ontvlucht. De voorbije drie maanden verlieten meer dan 400.000 personen hun dorpen, op de vlucht voor het geweld waarvan burgers de eerste slachtoffers zijn. Het buurland Oeganda vangt bijna 240.000 Congolese vluchtelingen op.