Mali: “Mensen met een handicap niet uitsluiten van humanitaire hulp”
Vrachtwagens met levensmiddelen rijden in de week van 11 juni naar Rharous, een plaats in Mali in de regio van Timboektoe. Het stof waait op als de vrachtwagens voor een grote menigte mensen stoppen – mensen die dringend voedsel nodig hebben, bedreigd worden door hongersnood.
Artikel in The Huffington Post door Marc Vaernewyck, Programmadirecteur, Handicap International Mali.
Vrachtwagens met levensmiddelen rijden in de week van 11 juni naar Rharous, een plaats in Mali in de regio van Timboektoe. Het stof waait op als de vrachtwagens voor een grote menigte mensen stoppen – mensen die dringend voedsel nodig hebben, bedreigd worden door hongersnood.
Zie je het beeld voor je? Je hebt dit zeker een keer eerder gezien. Het is een schrijnend, maar bekend beeld – talloze mensen die weten dat de volgende maaltijd het verschil kan maken, mogelijk de hongerdood kan voorkomen.
Kijk nu eens beter. Wie zijn er niet om de vrachtwagens met voedsel toe te snellen? Vooral mensen met een handicap en andere zeer kwetsbare mensen die geen toegang hebben tot voedselhulp lijden honger. Al 30 jaar zien we dit telkens opnieuw gebeuren. Ook nu gebeurt dat in de Sahel in West-Afrika.
Ik heb het in mijn werk van dichtbij meegemaakt. Ook Almounzer Ag Backo, President van de Federatie van lokale gehandicaptenorganisaties in Gourma Rharous, Mali, heeft dit meegemaakt toen hij tussen 15 en 17 juni aanwezig was bij de voedseldistributie in Hanzakoma. Dit is wat hij mij vertelde:
“Toen ik aankwam bij het stadhuis waar de verdeling van voedsel zou plaatsvinden, waren de vrachtwagens al gearriveerd. Ik realiseerde me direct dat mensen met een handicap geen voedsel zouden krijgen. Ze kwamen immers niet voor op de lijst van de gemeenteraad, terwijl dat wel een voorwaarde was om voedsel te kunnen krijgen. Ik zag een vriend met lege handen naar huis terugkeren, zonder gierst. De volgende dag bracht iemand van Handicap International hem terug om tegen dit onrecht te vechten, om met de leiders te praten die zijn situatie niet begrepen. Uiteindelijk kreeg hij zijn deel. Het volgende probleem was hoe hij 50 kg gierst, 5 liter olie en alle andere zaken thuis moest krijgen. Hij was blind, en hij en zijn vrouw bezaten geen vervoermiddel. We hadden de hulp van een buurman nodig om deze zaken bij hem thuis in Moiloa Rharous te brengen.”
Er zijn miljoenen mensen als deze vriend van Almounzer – mensen die de distributiecentra niet kunnen bereiken. Nochtans kunnen deze centra verplaatst worden. Sommige mensen zijn motorisch of mentaal gehandicapt en worden door hun families verborgen. Ja, dat gebeurt. Andere mensen hebben geen protheses om te lopen of hebben geen rolstoel om zich te verplaatsen. Er zijn ook zwangere vrouwen die binnen enkele weken zullen bevallen of ouderen die te zwak zijn om de reis te kunnen maken.
De gevolgen van de verschrikkelijke voedselcrisis in de Sahel worden door deze uitsluiting erger. Zonder toegang tot voedselhulp, gratis of tegen lage prijzen, worden deze kwetsbare mensen met de hongerdood bedreigd. In Mali is de situatie nijpender omdat diegenen die ertoe in staat zijn, de gevechten in het noorden van het land ontvluchten. Volgens de Hoge Commissaris van de VN-Vluchtelingenorganisatie (UNHCR) zijn al 320.000 Malinezen ontheemd. Ze zijn naar buurlanden gevlucht waar ook honger heerst maar waar ze in een veilige omgeving toegang tot voedselhulp hebben, hoewel deze altijd onvoldoende is.
Het voedseltekort blijft enorm. In Mali is de laatste oogst intussen uitgeput en is de nieuwe oogst nog niet rijp. Mensen moeten de zaden eten die ze eigenlijk in juli hadden moeten zaaien. Hier komt nog bij dat onze gezondheidscentra in het noorden van Mali geplunderd zijn. Deze moeten opnieuw uitgerust worden voor ze weer geopend kunnen worden.
Vaccinatiecampagnes zijn gestopt en het regenseizoen is net begonnen. Hiermee neemt de kans op epidemieën toe. Nu er honderdduizenden mensen zijn die als gevolg van het oorlogsgeweld ontheemd zijn, is het meer dan ooit nodig hen te wijzen op het gevaar van onontplofte mijnen en munitie. Maar ze vertellen me dat ze soms dagenlang niets eten.
We doen harder dan ooit ons best om de Malinezen te helpen deze humanitaire crisis te overleven. We vergewissen ons ervan dat wereldwijde hulp alomvattend is. We beperken ons niet alleen tot voedselhulp en ook niet tot Mali – al meer dan 20 jaar zijn we in de Sahel-regio bezig, met lopende projecten in Burkina Faso, Tsjaad, Mali, Niger, Senegal en Togo.
Mijn collega heeft met een van de eerste vrachtwagens naar Rharous meegereden. We brachten iedereen voedsel, niet alleen degenen die het extreem moeilijk hadden en die overbekend waren. Toen we begroet werden door de mensenmenigte, wisten we heel goed dat er, onzichtbaar, nog anderen waren die ook onze hulp nodig hadden. De teams gingen van deur tot deur om voedsel uit te delen en om de gezondheid van de mensen te controleren. In de wetenschap dat onze programma’s zich aan het uitbreiden waren, brachten we ze ook goed nieuws: we zouden binnenkort terugkomen met meer dan alleen voedselhulp.
Marc Vaernewyck, Programmadirecteur, Handicap International Mali
